Falling Walls Lab in Groningen gemist? Glasnost deed verslag van deze wedstrijd waar jonge onderzoekers en ondernemers in drie minuten hun baanbrekende ideeën pitchen. 

De winnaar van deze voorronde mag zijn idee presenteren in Berlijn, op de grote Falling Walls conferentie. Het concept bestaat al sinds 2009, maar is nu voor het eerst in Groningen. Eerder deze week sprak Glasnost daarom al met organisator Rients Verschoor, die toen nog druk bezig was met de generale repetitie voor afgelopen maandag:

 

Maar wat heb je er nou uiteindelijk aan om aan zo’n wedstrijd mee te doen? We vroegen het aan Thomas Rippel, die het Falling Walls Lab won in 2012 met zijn idee over duurzame mest. Thomas was zijn idee al aan het testen toen hij deze presentatie gaf, maar na Falling Walls raakte het project in een stroomversnelling. “Ik kreeg enorm veel aandacht vanuit de Zwitserse media, elke grote krant wilde me interviewen! Zo kreeg ik contact met meer boeren en kon ik mee gaan werken aan veel meer verschillende projecten.”

Er kwamen nog zes test projecten en op dit moment is Thomas bezig met een groot project voor de Europese Unie, in Hongarije. Falling Walls heeft hem dus een aardig eind op weg geholpen, al was winnen niet gemakkelijk. “Het is onmogelijk om je hele idee in drie minuten te vertellen. Je moet een keuze maken: prop ik zoveel mogelijk informatie in drie minuten of vertel ik maar één aspect van  mijn verhaal, op zo’n manier dat iedereen het begrijpt? Ik koos voor het laatste, maar mijn idee is veel ingewikkelder dan alleen zuurkool.”

Het is volgens Thomas niet erg om je idee zo aan te passen dat iedereen het snapt, al is het misschien niet het hele verhaal. Het gaat erom dat zo’n idee mensen bereikt. “Er is op dit moment een groot gat tussen de wetenschappers in hun ivoren toren en gewone mensen. Wetenschappers leven onder ons, maar communiceren niet met ons. Een soort defect in hun communicatie. Ze zitten zo in hun onderzoek dat ze een tunnelvisie hebben. Heb ik ook last van hoor. Dan laat ik iemand mijn presentatie lezen en merk ik dat ze er niets van snappen. Het probleem is dat ik dan zelf wel alle linkjes leg, maar niet iedereen kan al mijn punten verbinden. En dat is wel belangrijk, je vertelt zo’n verhaal niet voor jezelf. Bovendien, iedereen die er een beetje verstand van heeft, weet wel dat je zo’n idee versimpelt, die gaan wel verder zoeken naar je volledige werk.”

Thomas kijkt alweer vooruit naar zijn volgende project: konijnenpoep. Negentig procent van de voedzame stoffen in hun eten poepen konijnen gewoon weer uit en we doen helemaal niets met die keutels vol goede stoffen. Denk daar aan de volgende keer dat je het hok van je konijn schoonmaakt! Wil je meer weten over Thomas en zijn werk? Kijk op zijn website of op de die van TedxZurich, waar Thomas op 17 oktober een lezing geeft.

Podcast: Embed