EEN WITTE DECEMBERMAAND

Column voor Glasnost op 27 oktober 2014 Ronald Hünneman

Nog twee, of hoogstens drie jaar, en dan is het zover, dan zal het Sinterklaasfeest van alle zwarte smetten zijn ontdaan. Dan zal het feest weer zijn zoals het oorspronkelijk is bedoeld: een feest vóór witte mensen dóór witte mensen. Dat past beter bij de decembermaand, donkere dagen die worden verlicht door hagelwitte sneeuw en een statige man met prachtig wit haar.

En laten we wel wezen, historisch gezien hoort Zwarte Piet er helemaal niet bij. De donkere vriend werd in 1859 toegevoegd door Jan Schenkman, vlak voor de afschaffing van de slavernij. Waarschijnlijk behoorde Schenkman tot die vooruitstrevende groep Nederlanders die dacht dat zwarten prima de rol van een betrouwbare knecht zouden kunnen vervullen. Maar iedereen begrijpt toch dat het nogal een risico is om van een slaaf een knecht te maken. Je weet immers nooit of je zwarten werkelijk kunt vertrouwen. We spreken niet voor niets van zwartkijken, zwartrijden, zwartwerken en zwart geld. Dat is heus niet om aan te geven dat alles in orde is. Zwart geld moet je wit wassen. En precies zo gaan wij het Sinterklaasfeest witwassen, opschonen.

Onze voorman Marc-Marie Huijbregts verwoordde het afgelopen vrijdag treffend in De Wereld Draait Door: “Het is geen Zwarte Piet, het is Piet!” Huijbregts wil, net als Paul de Leeuw, ook niet langer zwart geschminkt worden. Hij heeft gelijk. Een blanke schminken als neger! Dat is net zo idioot als een man verkleden als vrouw en dan met een piepstemmetje gaan spreken. Dat doe je alleen maar als je denkt dat er geen wezenlijk verschil bestaat tussen seksen of rassen. Maar dat verschil bestaat wel degelijk. Zwarten zijn anders, donkerder, duisterder.

Het Sint Nicolaas Comité kwam in augustus met aanpassingen aan Zwarte Piet. Zo werd het haar van Piet sluik gemaakt, en de lippen dunner. Eigenlijk net zo als in Amerika waar zwarten, om bij blanken te horen, hun haar ontkroesten en hun lippen zo opmaakten dat ze dunner leken. Michael Jackson liet zich zelfs meerdere malen opereren ten einde er als een blanke uit te zien. Het maakt echter allemaal niets uit. Zwart blijft zwart, met of zonder kroeshaar of dikke lippen.

Kleine kinderen zijn doodsbang voor Zwarte Pieten, zelfs zwarte kinderen, want ook die hebben liever een witte dan een zwarte pop, als ze mogen kiezen. Zo’n onschuldige, intuïtieve afkeer van het donkere mag het nobele Sinterklaasfeest natuurlijk niet verpesten. Kinderen verwachten dat Sinterklaas een rechtvaardige, wijze man is. Zwarte mensen zijn emotioneler, irrationeler en meer op het lichaam gericht dan witte mensen. Daarom lopen ze harder en dansen ze beter, maar daarom zijn ze ook minder wijs en nooit echt rechtvaardig.

De laatste jaren kreeg Zwarte Piet in het Sinterklaas journaal steeds vaker een leidinggevende rol. Vreemd. Toen mijn vader in de jaren ’60 bij Shell om promotie vroeg, kreeg hij als antwoord dat een leidinggevende zwarte ervoor zou zorgen dat andere zwarten ook zouden denken dat ze leiding konden geven. Dat kan uiteraard niet. Leidinggeven vraagt om verlichte rationaliteit, niet om donkere behendigheid. Daarom kom je in Nederland onder professoren of CEO’s nooit zwarten tegen, en daarom is het kabinet van Rutte een schoolvoorbeeld van hoe het wel moet. Je moet er toch niet aan denken dat Sinterklaas iets overkomt, en dat een Zwarte Piet de leiding overneemt?! Het hele idee van een hoofd-piet is sowieso al absurd. Sinterklaas is het hoofd, de bestuurder, de beslisser. De meute Zwarte Pieten vormt het lichaam dat met de fysieke afleveringsklus is belast. De kwaliteit van Sinterklaas, tegenover de kwantiteit van de Pieten. Trouwens, over drie jaar levert Sint de cadeaus af met drones. Makkelijker én betrouwbaarder.

Het enige dat verloren zal gaan is het scheldwoord “Zwarte Piet.” Maar ach, alternatieven genoeg. Laatst riep iemand tegen mij: “EE Bola!”. Menselijke inventiviteit kent geen grenzen.

Nu ook sommige zwarten willen dat Zwarte Piet wordt afgeschaft, moeten we onze kans voor deze wit-wordt-operatie grijpen. Ondanks dat idiote verzet van de PVV. Hoe onzichtbaarder zwart is, hoe beter. Minder, minder, minder zwart. De decembermaand is de maand van het licht, een maan die schijnt door de bomen, dreaming of a White Christmas, witte engelen, besneeuwde daken en de warmte van het haardvuur. Zwart mag blijven uiteraard, als roetveeg of als de schimmel van Amerigo.