Maarten Praamstra | On 06, dec 2014

Eind november werd Oliebollencabaret van Ronald Ohlsen gepresenteerd. Eerder dit jaar werd Ohlsen het Belcampo Stipendium toegekend door de Provincie Groningen waaruit het essay voortkwam. Ohlsen legde aan Amanda Brouwers uit waarom hij sonnetten als een daad van verzet  ziet en waarom mensen aan verouderde kunstvormen vasthouden.

In Oliebollencabaret wordt beschreven hoe het choqueren van kunstenaars in de jaren zestig door slaafse volgelingen tot norm is verheven. Uitgangspunt  is de schoonheid van een gedicht versus de lelijkheid van een tekst van Theo Maassen. Het gesprek begint met het gedicht  Ontbijt in Lewenborg.

Oliebollencabaret is te verkrijgen via Uitgeverij Philip Elchers.

Podcast: Embed