Een avond van Cabarestafette voelt alsof je tussen verschillende cabaretvoorstellingen ‘zapt’. De voorstellingen bestaan uit drie keer een half uur cabaret, aan elkaar gepraat door een vrolijke presentator en met een dj in de pauze (en het verzoek om vooral op het podium te komen dansen).

Cabarestafette bestaat uit een grote groep ‘aanstormende talenten’. Volgens de website: “De namen zeggen je waarschijnlijk nog weinig, maar ze zijn met de grootste zorg geselecteerd en verdienen je volle aandacht.” Ik was in elk geval benieuwd.

Omdat er zo veel mensen bij aangesloten zijn, is de samenstelling van de voorstelling elke avond anders. Afgelopen donderdag in de Oosterpoort bestond het programma uit Jan en Daan, Matroesjka, Tim Fransen.

Voor Cabarestafette begon, interviewde ik alle deelnemers. Luister hier de reportage terug:

 

Matroesjka: “Je hoort vaak achteraf: ‘Jullie zijn heel grappig, voor vrouwen.'”

Matroesjka bestaat uit Lisa Loeb en Janneke Rinzema. Ze omschrijven wat ze doen zelf als ‘technocabaret’, wat je vooral terug ziet in hun liedjes. Ze kwamen op met het nummer liefde van mijn leven, een hilarisch dance-achtig nummer met een dikke bas eronder. Weer eens wat anders dan lieve kleinkunst.

Naast nog meer liedjes, speelden ze vooral veel typetjes. Ook daarbij kun je merken dat ze jazz-zang gestudeerd hebben: hun personage zetten ze vooral neer door een andere manier van praten of een accent. Daardoor staan hun typetjes meteen en hebben ze verder heel weinig nodig (geen verkleedpartijen of attributen, alleen af en toe een knoopje meer of minder).

Er komen veel personages langs, allemaal op zoek naar liefde, erkenning of geluk. Sommigen komen af en toe terug, zoals de Russische internetbruiden die hun geluk willen zoeken in Almere

Ik kende Matroesjka niet, maar ze hebben me erg hard laten lachen. Ik ga ze zeker in de gaten houden.

Matroesjka is naast Cabarestafette ook aangesloten bij #aanstormend. Vanaf januari volgend jaar gaan ze toeren met hun eigen avondvullende programma. Voor meer informatie, speeldata en filmpjes, kijk op: www.matroesjkaspeelt.nl

 

Daan en Jan: “Bèta’s zijn ook maar gewoon mensen.”

Of Jan en Daan (want a+b is hetzelfde als b+a) maken, jawel, cabaret over bètawetenschap. Vooral over wis- en natuurkunde, hun eigen vakgebieden. Dat klinkt misschien saai, maar ze weten het zo te brengen dat het ook voor alfa’s-met-wiskundeangst leuk en begrijpelijk.

Ze hebben veel liedjes, waar je hun achtergrond ook in terug ziet: klassieke, metrische liedjes met strakke rijmschema’s. Taal als wiskundige puzzel, wat doet denken aan Kees Torn.

Het zijn geen acteurs, dat merk je vooral in de bruggetjes tussen de liedjes en sketches door die soms nogal houterig gespeeld zijn. Maar gek genoeg stoort dit niet zo erg. Vooral omdat hun teksten wel erg grappig zijn. En het is leuk hoe ze aan de ene kant hun enthousiasme voor de stof laten merken – bijvoorbeeld door uitbundig over de stelling van Pythagoras te zingen – maar aan de andere kant ook laten zien hoe lastig de abstracte stof soms toe te passen is op de werkelijkheid, zoals in de sketch waarin een man naar de lijn voor lastige wiskundige vraagstukken belt met vrij eenvoudige wiskundige vraag over een kinderfeestje, en al verstrikt raakt in het zoeken van de juiste afdeling die zijn vraag kan beantwoorden.

Daan en Jan toeren door het land met hun avondvullende programma Reken Maar Nergens Op. Kijk voor meer informatie en speeldata op www.daanenjan.nl of www.janendaan.nl

Voor wie nieuwsgierig is geworden, kan ik het liedje Lot ook erg aanraden.

 

Tim Fransen: “Ik cover een nummer van Mariah Carey, maar wel met een hele filosofische reden.”

Ik was al fan van Tim Fransen toen ik hoorde dat hij mijn favoriete grap uit de oudejaarsconference van Theo Maassen had geschreven (de olifantengrap). Hij komt uit de hoek van de stand-up comedy, wat niet echt mijn genre is, maar Fransen weet me vaak te verrassen. Zijn schijnbaar naïeve en onhandige performance kan niet onthullen dat hij hele goede grappen kan schrijven, het versterkt het effect eerder.

Zelf omschrijft hij zijn cabaret als filosofisch, maar wat ik vooral goed vind is de manier waarop hij filosofische of politieke thema’s ontmantelt door ze bijvoorbeeld extreem serieus te nemen (ben ik nog onpartijdig als ik Palestijnse olijfsoep koop?) of te ontleden (zoals de eerder genoemde olifantengrap). Hij breekt door de schone schijn heen, laat de knulligheid erachter zien. Zijn avondvullende programma heb ik niet gezien, misschien dat de filosofische laag daarin meer naar voren komt.

Tim Fransen is ook aangesloten bij Comedytrain en in november dit jaar komt hij naar Groningen met zijn avondvullende voorstelling Het Failliet van de Moderne Tijd. Kijk voor meer informatie op www.timfransen.nl

Podcast: Embed